Oman en familiezaken

Het is maar één uur vliegen maar zo een totaal ander land! Oman. Waar Qatar vol is met gebouwen, werkzaamheden, drukke mensen, stof en zand is Oman een oase van rust en natuur. Nog steeds gebouwen en drukke mensen maar veel meer natuur. We zijn hier een weekend geweest omdat we het graag wilden zien en twee vrienden van Dialo konden uit Dubai en Abu Dhabi ook die kant op komen. Hoogtepunt van het weekend? Een dag in Wadi Shab. Een wadi is een vallei en wat een shab is weet ik niet maar het was prachtig. Een riviertje stroomt tussen de zandkleurige bergen door wat ervoor zorgt dat er veel verschillende soorten groen  groeien. Ongeveer anderhalf uur rijden van de hoofdstad Muscat hadden we deze vallei gevonden, we gingen met een bootje de rivier over en vanaf daar was het een klein uurtje stroomopwaarts lopen naar 3 natuurlijke zwembaden. Daar deed je dan je kleren uit en liet je je tas achter om van het eerste poeltje naar de volgende te zwemmen/lopen. Nou zou ik hier normaal gesproken niet al te hard over nadenken of stress voor hebben maar hoewel Oman een stuk vrijer is dan Qatar is het nog steeds een islamitisch land wat betekent dat het niet bepaald geaccepteerd is dat je in bikini in het openbaar bent. Gelukkig waren er ontzettend veel toeristen in bikini dus vond ik dat ik het ook wel kon dus hoefde ik niet een broek aan te doen om te gaan zwemmen wat wel prettig was. Dan is er nog het fenomeen dat ik enorm ontzettend goed kan zwemmen. Dat wil zeggen, in vergelijking met een heleboel andere mensen op de wereld. Gelukkig waren de natuurlijke zwembaden in het begin ondiep en kon iedereen genieten van het verfrissende gevoel, blote benen of niet. Omdat wij met zijn vieren 3 fantastische zwemmers waren gingen wij verder op pad. Zwemmend in het groenblauwe water, tussen de bergen met de zon op je gezicht op weg naar de derde poel. Daar zou je in een grot een waterval vinden dus ik was erg benieuwd. Omdat het water niet zo heel hoog stond hoefden we niet de grot in te duiken maar konden we door een spleet heen zwemmen en toen kwamen we in de grot. Met watervalletje. Het was heel erg mooi! Het water was er ook heel erg diep dus wij hadden 1 van ons achter gelaten in een ondiep deel het stukje ervoor want eigenlijk kon hij niet zo goed zwemmen. Toen wij waren uitgekeken zijn we weer terug gezwommen met Ali en toen we bijna weer bij onze tassen waren kregen we nog even wat bewijs van dat niet iedereen in de wereld zwemles krijgt. Ali zwom voor mij en Dialo uit en ineens zag ik 3 mensen beginnen te verdrinken. Ik vroeg aan Dialo of hij die mensen even kon helpen, ook een gids kwam ernaartoe gesneld en in korte tijd stonden ze alle drie weer op hun voeten. Het was een Indiaas echtpaar (lange broek, shirt met lange mouwen en hoofddoek) die ineens in het diepe stuk waren gekomen en zich vasthielden aan het dichtstbijzijndse ding: Ali. Die dus helemaal niet goed kan zwemmen maar gelukkig kwam het allemaal goed en de striemen om Ali’s nek van de vrouw die zich aan hem vastklampte omdat haar leven er vanaf hing waren snel weer weg.

Ook de andere plekken in Oman waar we zijn geweest waren heel erg mooi. Het oude stadscentrum met souk leek wel wat op de souk van Qatar met als grote verschil de enorme hoeveelheid (voornamelijk Duitse) toeristen. Het schijnt zo te zijn dat Oman het enige land is waar soennitische en sjiitische moslims in dezelfde moskee bidden en in vrede met elkaar leven, als ik zo eens om me heen keek kon ik me dat wel voorstellen. Hele fijne sfeer en hopelijk komen we hier nog eens terug!

Toen we terug kwamen uit Oman was het tijd om op te passen! Danielle en haar man waren beide 5 dagen het land uit en ze hadden ons gevraagd om op hun kinderen (en de nanny) te passen. Meer als back-up voor het geval er iets mis gaat want Wendy (de nanny) deed in principe alles. Dus wij hebben daar een paar dagen geslapen en samen met Wendy voor de kinderen gezorgd en geprobeerd ze te vermaken. Adam: 6 jaar, zwart steil haar, supernerd, harry potter fan, zit op schaken en golf en Zain: 4 jaar, blonde krullen, veel fantasie, weinig geduld, af en toe een woedeaanval (wij noemen hem de schattige terrorist).

Dingen die ik heb geleerd van een paar dagen oppassen:

-          lang leve de nanny want zonder haar hadden ze nooit naar ons geluisterd.

-          Geef nooit je kinderen de vraag wat ze willen eten voor avondeten want uiteindelijk eet de een alleen maar rijst met citroen en de ander kip. En muffins, maar dan moet het wel eerlijk verdeeld worden anders hoor je een uur lang: IT’S NO FAIR!

Maar gelukkig was het niet onze taak om deze kinderen opnieuw op te voeden.

-          Ik ben de slechtste babysitter in de wereld. Volgens Zain. Ik had hem slechts 3 keer op een dag ijsjes gegeven en hij was nog steeds heeeeeeeeeeeeel erg hongerig naar iets kouds in zijn buik, dus ik was een vreselijk mens. Dat we ook heel hard hebben gelachen en dat ie nu de kieteldood kent dat was ie even vergeten in deze evaluatie

-          Dialo kan schaken. Adam ook. Ik niet.

-          Wat te doen als de kinderen weekend hebben? Naar het strand! En dan Dialo een zandkasteel laten bouwen, 2 minuten later hadden alle kinderen op het strand zich verzameld om tunnels te graven en torens te bouwen.

-          Gymles was misschien geen overbodige luxe geweest in mijn leven. Tenminste als je daar leert beachballen want dat kan ik ook al niet.

-          Als je kinderen iets belooft zoals een snoepje dan zullen ze dat absoluut nooit vergeten totdat je ze het hebt gegeven

Het was erg gezellig met de jongens en met Wendy waar ik heel goed mee overweg kan. Gelukkig kwamen Danielle en haar man weer terug en konden Dialo en ik ons voorbereiden op het volgende familieavontuur: mijn ouders kwamen op visite!

Toen ik hier heen kwam heb ik heus wel mijn ouders uitgenodigd om langs te komen maar daar hebben ze nooit zo enthousiast op gereageerd. Toen Dialo ze echter uitnodigde zeiden ze: ja leuk joh, we komen. Dus ze kwamen! Wij haalden ze op van het vliegveld en na een nachtelijke rit door Doha hebben we ze afgezet bij het Hilton Hotel. Nou zijn mijn ouders niet bepaald luxe poezen maar in de zoektocht naar een hotel hadden we bedacht dat ze het wel zo leuk zouden vinden om een hotel met strand te hebben dus vandaar kwamen ze in het Hilton terecht. De volgende dagen hebben we geprobeerd om mijn ouders allerlei verschillende dingen van Qatar te laten zien. Zo zijn we naar een winkelcentrum geweest, de souk, het culturele dorp, de mangrove (ik wist niet eens dat dat er was), en natuurlijk de woestijn. Het was erg grappig om Doha te zien door de ogen van mijn ouders, ze vroegen zich precies dezelfde dingen af en verbaasden zich over dezelfde dingen als ik toen ik hier voor het eerst was. In het winkelcentrum hebben we ons bij elk persoon afgevraagd waar ze vandaan komen, waarom de Qatari vrouwen denken dat botox echt mega sexy is, hoe alle Fillipijnse barista’s zo vrolijk zijn, waarom de mannen zon gekke witte jurk aan hebben, of de vrouwen met burka’s zielig zijn etcetcetc. Rijdend door de stad vroegen we ons af wat ze toch overal aan het bouwen zijn en of er wel genoeg mensen zijn voor al die “torenflats”, ze waren in de Carrefour supermarkt geweest waar bij alle fruit en groente staat waar het vandaan komt en hadden zich net zoals ik verbaasd over het aantal etenswaren uit Holland. Inmiddels ben ik over de meeste van deze dingen niet meer echt verbaasd dus het was leuk om te zien hoe snel je went en dat we ons over dezelfde dingen verbaasden. Toen ik de eerste keer in Doha was regende het 5 volle dagen en ook nu mijn ouders hier voor het eerst waren regende het veel. Ze zijn getuige geweest van het ontsporen van het verkeer tijdens de regen maar gelukkig ook van de opklaringen en het lekkere weer tussen de regen door. Tijdens één van de droge momenten waren we in de woestijn. We hadden een auto en gids gehuurd om ons door de woestijn te loodsen, hij kwam ons ophalen bij het hotel en na een uurtje rijden waren we bij de woestijn. De chauffeur ging even wat versnaperingen halen en wat lucht uit de banden laten en wij konden even rondkijken. Er was Arabische thee (karak), een bedoienen tent, een valk en kamelen. Papa en mama wilden niet op een kameel want dat was zielig (of stom dat weet ik eigenlijk niet) maar ik heb wel de valk vastgehouden voor de foto’s. Toen konden we weer instappen en kon het “dunebashing” beginnen. Je zit in de auto en je rijdt door de woestijn duinen, het gaat nogal snel en de weg is nogal hobbelig want het is geen weg, en soms gaat de chauffeur over het randje heen omlaag en dan weer schuin omhoog. Dikke pret, vooral de manier waarop mama in de auto aan het hobbelen was was erg geinig. We maakten een stop op een hoge duin voor de verplichte kijk-ik-ben-een-toerist-en-ik-ben-in-de-woestijn-foto’s en toen hobbelden we door naar de kust. Er is een soort baai waar de zee de woestijn ontmoet en daar hebben we geluncht. En gezwommen, in bikini nog wel. Aan de overkant van het water kon je Saudi Arabië zien liggen, toen we aan het zwemmen waren had de sterke stroming ons er al bijna naartoe gebracht maar gelukkig konden we weer terug zwemmen richting de auto. Dialo kent een paar mensen die speervissers zijn en die in deze baai aan het duiken waren. Ook zij werden door de stroming meegenomen richting Saudi Arabie en als ze daar aan land gespoeld werden werden ze opgepakt en naar Riyad gebracht, zo’n 12 uur rijden, daar mochten ze dan hopelijk iemand bellen konden ze weer terug naar Qatar. Nu zijn ze wat voorzichtiger met duiken in dit gebied want Saudi Arabië en Qatar hebben geen goede band op het moment, als je daar nu aanspoelt heb je wel een probleem. Wij dus gelukkig niet.

Hoewel het natuurlijk hartstikke leuk is om een tourgids te zijn was het het allerleukste om mijn ouders weer te zien en ze te laten zien waar ik heb geleefd de afgelopen paar maanden. Ondertussen heb ik mijn laatste werkdag al gehad, hebben we met werk een eindejaars etentje gehad en ben ik me rustig aan het klaar maken om te vertrekken. Ik heb veel nieuwe dingen gezien en geleerd de afgelopen tijd en vooral veel tijd kunnen doorbrengen met Dialo wat natuuurlijk de reden was dat ik hier heen ben gegaan. Ik heb er enorm van genoten en wat er nu verder komt..? Dat zien we wel!

Fijne kerst!

AJU