Verrassend Roemenië!

Het ligt er misschien aan dat ik van te voren niet goed genoeg geïnformeerd was over Roemenië, maar wát een leuk land zeg! 

De eerste paar dagen hebben we doorgebracht in de Boekarest, in een hele kleine studio vlakbij het oude centrum. Meteen viel het ons op dat het overal mooier, schoner en groener was dan we hadden verwacht. Vanaf de studio liepen we binnen een paar minuten in de mooie oude straatjes van de stad, op elk plein staat iemand muziek te maken en de vele cafeetjes maakten het straatbeeld compleet. We hebben heerlijk door de straten geslenterd van café naar bar naar restaurant, dan kom je vanzelf langs allerlei grote kerken en gebouwen met als uitschieter het parlements paleis. Dit kolossale gebouw heeft blijkbaar een grote impact gehad op de geschiedenis en de bevolking maar aangezien ik deze geschiedenisles niet heb gevolgd zal ik het jullie besparen. Een les die ik hier wel heb gevolgd is het bestellen van cocktails, daar kan ik jullie allerlei tips over geven mocht je dat willen  ;) 

Na een paar dagen slenteren door Boekarest hebben we een auto gehuurd en zijn we richting Brasov gereden, op zo'n 2 uur noord van Boekarest in de bergen. Onderweg waren we al een paar keer verbaasd over de dorpjes waar we doorheen reden met grote, communistisch uitziende appartement gebouwen en hele brede straten met wel 6 rijstroken dwars door het centrum om vervolgens een met goud beklede kerk tegen te komen. Door de goede tips die we van Kees hadden gekregen zijn we gestopt bij een prachtig mooi kasteel onderweg in de bergen. We hadden dit bezoek niet zo goed gepland dus we waren te laat voor een rondleiding binnen maar buiten was het vast veel mooier dan binnen. Brasov zelf was weer een enorme verassing! Onderweg hadden we alleen de wat grauwe gebouwen gezien waar we langs waren gereden, We gingen het dorp in nadat we onze (ditmaal grote) studio hadden gevonden, met een prachtig uitzicht vanaf hoogte over de vallei. Het grauwe dorp bleek echter een prachtig oud stadje te zijn! Een ruim dorpsplein met fontein en kerk en allemaal spelende kinderen, ontspannende ouderen en aangeschoten jongeren die hun weg zochten langs de restaurants popcorn kramen en dit allemaal onder een prachtig heldere sterrenhemel met in de verte in Hollywood stijl de letters BRASOV op de berg. 

Met de auto door Roemenië kan ik denk ik het best omschrijven dat hele kleine (best goed geasfalteerde) wegen afwisselen met enorm brede straten, armzalige wijken die wijken voor grote kerken of overheidsgebouwen. Op de ene straathoek kom je paard en wagen tegen, op de andere een hoer en op weer een andere iemand die zelfgeplukte bessen en frambozen verkoopt. Het landschap verandert van bos naar berg naar lege vlaktes en glooiende heuvels met zonnebloemen. 

Hoe prachtig mooi en afwisselend het landschap is, zo mooi en afwisselend zijn de Roemenen zelf niet. Als je de taal leest zitten er heel veel herkenbare dingen in uit het Spaans, Italiaans of Engels. Helaas heb ik deze herkenbaarheid niet in de praktijk toe kunnen passen omdat de Roemenen het je erg lastig maken om met ze te praten. Zodra ze door hebben dat je geen Roemeens spreekt gaat het gesprek in zo weinig mogelijk woorden. "Mogen we de rekening alsjeblieft" wordt steevast beantwoord met een korte "CASH OR CARD?" je zou het ook effectief kunnen noemen, maar echt uitnodigend is het niet. Misschien communiceren ze met Roemenen onderling ook wel zo, dat kon ik niet zo goed inschatten. Er werd in ieder geval weinig gelachen. Op een van onze roadtrip stops belandden we bij een parkeerplaats waar allerlei toeristische zooi werd verkocht, onder andere verschillende soorten gedroogd vlees. Hoe langer ik naar de gezichten van de verkopers keek hoe meer ik begon te denken dat ze wel wat weg hadden van het gedroogde vlees. In een poging een wat sappigere Roemeen te spreken bestelden we een pannenkoek (met nutella, dan weet je dat je een toerist bent) bij een witte kraam langs de weg. Het menu was voor ons moeilijk te begrijpen dus we vroegen of ze ook een crêpe hadden. Het meisje achter de balie die toch een vrij sappig en gezellig postuur had zei alleen maar iets terug in het roemeens en wees op de kassa om aan te geven dat we 12 geld moesten betalen. Zelfs mijn aller vrolijkste Multamesk!! (bedankt) werd niet op prijs gesteld.  

Het letterlijke hoogtepunt van de roadtrip was de Transfagarasan Highway! Een weg die ze in de communistische tijd hebben aangelegd dwars door de bergen (alweer niet goed opgelet tijdens de geschiedenis les, maar google het maar!). De jongens van topgear hebben deze weg een keer beschreven als de mooiste weg ter wereld en dus trekken er nu vele toeristen naartoe. Wij waren gelukkig niet in het weekend dus was het nog redelijk rustig... De reden dat deze weg zo mooi en beroemd is heeft ongetwijfeld te maken met het steeds afwisselende en altijd prachtige uitzicht, en het feit dat je vanaf één punt de hele weg omhoog (of omlaag) ziet zigzaggen met haarspeldbochten door een prachtig groen landschap met hoge bergtoppen en watervalletjes langs (en over) de weg. Wij hebben maar een relatief klein stuk van deze weg gereden vanaf het noorden naar het Baleameer op 2034m hoogte. Hier hebben we genoten van het uitzicht, ons verbaasd over dat er sneeuw lag en een stukje met een zipline gesjoefd! Toen nog een stuk door de tunnel om het uitzicht aan de andere kant van de bergtop te bekijken en toen weer terug naar het prachtige Brasov. Helaas kwam ik er wat te laat achter dat er ook wilde beren leven in deze omgeving waardoor we geen tijd meer hadden om met een gids naar de beren op zoek te gaan, maar dat dan maar een andere keer. 

(kijk mij eens trots zijn dat ik die hele berg op ben gereden )

Na dit avontuur in de bergen hebben we een lange rit gemaakt naar de kust van de zwarte zee waar we nog heeeeerlijk een paar dagen niks hebben gedaan op het strand voor het ultieme vakantiegevoel. We zijn heerlijk tot rust gekomen op het strand waar veel families waren die een soort wedstrijd leken te hebben wie het mooiste druipkasteel kon bouwen. Wij hebben ons onthouden van deelname aan deze wedstrijd maar hebben wel veel in de branding gesprongen en geduikeld om daarna een siesta op het strand te doen.  Helaas, kwam hier ook weer een eind aan en toen was het tijd om Europa te verlaten en op weg te gaan naar het midden-oosten. Gister midden in de nacht zijn we aangekomen in Doha, als je hier het vliegveld uit loopt lijkt het alsof je een sauna in loopt. De locals zeggen dat het een koude zomer is dus ik zal proberen er niet over te klagen maar het is wel even wennen hoor! Gelukkig is overal airco en ben ik nog nooit zo gek geweest om een stuk te gaan joggen. Onderweg in het vliegtuig naar Doha besefte ik me ineens dat ik niet terug naar Nederland vloog maar verder weg van huis, hier werd ik eventjes verdrietig van maar dat kwam ook weer goed. Vandaag heb ik mezelf in ons huis geïnstalleerd en zijn we even wezen shoppen om wat dingen voor het huis te kopen zodat het wat gezelliger wordt. Vanaf morgen ga ik rondkijken wat er allemaal te beleven valt en of ik wat mensen kan ontmoeten die voor gezelligheid en misschien wel een baan kunnen zorgen...

Aju!